รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
“ฉันขอวิงวอน ให้ทุก ๆ วันและทุก ๆ เดือน ความผันผวนของชีวิต อยู่ในมือของผู้หลุดพ้น โลกแห่งความทุกข์ ยังคงมีหัวใจของฤดูใบไม้ผลิ เจ้าไม่รู้หรือว่าดวงจันทร์ที่แท้จริง ส่องแสงมาหลายยุคหลายกัปป์!” ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นสิ่งชั่วคราว ทุกสิ่งนั้นมิได้อยู่ในรูปแบบอันแท้จริง มีเพียงแสงแห่งสัจธรรม เท่านั้นที่ไม่เปลี่ยนแปลง เป็นเวลานับพันปีที่ ยังคงส่องสว่างอย่าง เงียบ ๆ ให้กับโลก เพื่อชี้นำมนุษยชาติ ให้กลับคืนสู่ตัวตนเดิมเวลาผ่านไปอย่างไม่มี ที่สิ้นสุด ห้าปี แต่ดอกแอปริคอต ยังคงบานตามฤดูกาล สายลมฤดูใบไม้ผลิพาความ หนาวเย็นในยามดึกเข้ามา คิดถึงวิหารเก่าแก่และ บ้านเกิดของฉันยังคงอยู่ฤดูใบไม้ผลิมาพร้อมกับ ความยิ่งใหญ่ ความกังวลจะ ยุติลงและความทุกข์ยากจะ หมดไป ที่ไหนสักแห่งมี ดอกแอปริคอตสีเหลือง นำไปที่บ้านเพื่อทำให้หัวใจ อบอุ่นในฤดูหนาวที่แห้งแล้งนี้ฉันวิงวอนขอทุกวัน และทุกเดือน ความผันผวน ของชีวิตจงอยู่ในมือของ ผู้ได้รับอิสรภาพ โลกแห่ง ความทุกข์ยังคงมีหัวใจของ ฤดูใบไม้ผลิ คุณไม่รู้ หรือว่าดวงจันทร์ที่แท้จริง ส่องแสงมาหลายยุคหลายกัปป์!ความว่างเปล่าทั้งหมด ถูกบรรจุอยู่ในหัวใจ สำหรับที่รักของฉัน ดอกกุหลาบยังคงอยู่ในโลก ยืนอย่างภาคภูมิใจ ท่ามกลางแม่น้ำ อันกว้างใหญ่ เมฆและแม่น้ำ ยังคงอยู่ที่นี่ตลอดไปการกลับบ้านเป็นช่วงเวลาของ การฉลองที่เต็มไปด้วยความรื่นเริง จิตวิญญาณของเราเต็มไปด้วย ความหวังอันเปี่ยมด้วยความยินดี ว่าผู้เป็นที่รักกำลังรอคอย อย่างซื่อสัตย์แม้ผ่านกาลเวลา ป้ายต้อนรับช่วยสร้างความอบอุ่น ให้แก่หัวใจที่ปรารถนา ในความเงียบนั้นคำพูดทั้งหมดฉันกำลังจะกลับบ้าน หมดเวลาของฉันแล้วตอนนี้ ฉันต้องรู้ว่าอะไรเป็นของฉัน และอะไรไม่ใช่ของฉัน ถ้าคุณได้รับจดหมายของฉัน ที่บอกว่าฉันจะเป็นอิสระ เร็ว ๆ นี้ และคุณก็รู้ว่า ต้องทำอย่างไรถ้าคุณยัง ต้องการฉัน ถ้าคุณยังต้องการ ฉัน ลา ลา ลา ลา... เอาริบบิ้นสีเหลืองผูกไว้ รอบต้นโอ๊กเก่า หลังจาก ผ่านไปสามปีอันยาวนาน คุณยังต้องการฉันอยู่หรือไม่? ถ้าฉันไม่เห็นริบบิ้น สีเหลืองรอบต้นโอ๊กเก่า ฉันก็คงอยู่บนรถบัส ลืมเรื่องเราไปแล้ว และโยนความผิดมาที่ฉัน ถ้าฉันไม่เห็นริบบิ้น สีเหลืองรอบต้นโอ๊กเก่า ตอนนี้ฉันได้ยินเสียง เชียร์จากทั้งรถบัส และ ฉันไม่เชื่อเลยว่าฉันเห็น (อะไร?) ริบบิ้นสีเหลืองร้อยเส้น รอบต้นโอ๊กเก่าแก่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ความปรารถนาในอดีต และความฝันในอนาคตมักจะก้าวข้าม กฎธรรมชาติที่เสื่อมสลายไป และแปรสภาพเป็นตะกอน ที่พักผ่อนอย่างเงียบสงบ อยู่ในความลึกของแม่น้ำ ที่ไหลอย่างต่อเนื่อง สักวันหนึ่ง ดวงดาวและพระจันทร์ จะปรากฏขึ้น เพื่อส่องสว่างทุกมุม และฟื้นความทรงจำแต่ละอย่าง ลมหายใจแต่ละลมหายใจ รอยยิ้มแต่ละรอยยิ้ม และน้ำตาหยด อ่อนโยนทุกหยดจากครั้งเก่า "ท่ามกลางสายน้ำสีเขียวมรกต ท่ามกลางสายน้ำแห่งกาลเวลา วันและเดือนปรากฏ ราวกับอยู่ในความฝัน วันนี้ฉันเดินไปตามทางเก่า รำลึกถึงแต่ละวินาที แต่ละนาที แต่ละชั่วโมง...”เส้นทางในวันนี้ เต็มไปด้วยดอกกุหลาบ เหมือนอย่างตอนที่พบกันครั้งแรก เหมือนอย่างตอนที่ ฉันมาเยี่ยมเยือนครั้งแรก... เส้นทางวันนี้งดงาม ด้วยดอกไม้สีขาว เหมือนครั้งแรก ที่ได้มาเยี่ยมเยือนเธอ ฉันมา เหมือนครั้งแรกที่เราพบกัน มันคือดอกไม้ป่า แต่งดงามมาก! ลำธารในวันนี้เต็มเพียงครึ่งเดียว ไหลอย่างแผ่วเบา เหมือนครั้งแรกที่เราพบกับ เซเรเนดด้วยบทเพลงอันไพเราะ แห่งนิรันดร์ แสนหวานเหมือนความรัก เมื่อครั้งใหม่และสดใหม่ ทวนกระแสน้ำสีเขียวมรกต ทวนกระแสน้ำแห่งกาลเวลา วันและเดือนปรากฏ ราวกับอยู่ในความฝัน วันนี้ฉันเดินไปตามทางเก่า รำลึกถึงแต่ละวินาที แต่ละนาที แต่ละชั่วโมง...ความรักระหว่างมนุษย์ และระหว่างมนุษย์ กับสัตว์ที่เป็นเพื่อน เป็นสิ่งที่สะเทือนใจเราอย่างยิ่ง แต่เป็นการอุทิศตน ให้กับความศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ที่นำผู้คน ผ่านทะเลแห่ง ความทุกข์และความไม่รู้ ความรักนั้นอยู่ทุกหนทุกแห่ง และไม่มีขอบเขตเหมือนจักรวาล เหมือนดวงจันทร์ เหมือนดวงดาว เหมือนเมฆ และเหมือนน้ำ "โอ้ ความทรงจำของดวงตา เปรียบเสมือนมหาสมุทรสีฟ้าคราม ดั่งดวงดาวที่สุกสว่าง ที่ทำให้จิตวิญญาณของฉันสว่างไสว เส้นผมที่เป็นกำมะหยี่ ราวกับเมฆสีทองยามพลบค่ำ ทอความฝันถึงความรัก อันแรงกล้าของเราในสมัยโบราณ”และบนเส้นทางการแสวงหา สัจธรรมหรือเต๋า (หนทาง) ในโลกนี้ ผู้ปฏิบัติธรรมที่แท้จริง ได้ข้ามท่าเรือ แม่น้ำ มหาสมุทร ทะเลทราย ภูเขา และป่าไม้มา อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย วันแห่งความสุขที่ได้กลับมาพบกัน อีกครั้งคือช่วงเวลาอันเป็นบุญ เมื่อความจริงถูกเปิดเผย “โอ้ จักรวาลอันล้ำค่า! ความรักของฉันที่มีมาหลายศตวรรษ อยู่ที่นี่แล้ว การมาถึงของพระองค์ ทำให้โลกนับไม่ถ้วนสูงขึ้น คลื่นแห่งความสุขสามารถไปถึงได้ แม้แต่กาแล็กซีที่ไกลที่สุดคืนนี้ได้พักผ่อนใต้แสงดาว ที่ส่องประกาย ความคิดของฉันอยู่กับผู้ที่มาจาก ดาวเคราะห์อันไกลโพ้น อวกาศและเวลาไม่ได้แบ่งแยก ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา หัวใจของฉันเหี่ยวเฉา รอคอยจากหลายศตวรรษที่ผ่านมา คุณอยู่ที่ไหน ในภพชาติอันกว้างใหญ่? ฉันค้นหามา นับล้านกาแล็กซี่ เท้าเหนื่อยล้า ในโลกที่วุ่นวายนับพัน คุณรู้ไหม? คุณไม่รู้จักหรือ?จำได้ไหมว่า คุณไม่ใช่เปลวไฟโบราณ? ฉันเดินทางไปทั่วจักรวาล ด้วยความปรารถนาที่จะ กลับมาพบคุณอีกครั้ง ที่รักของฉัน โอ้ ความทรงจำของดวงตา เปรียบดั่งมหาสมุทรสีฟ้า เหมือนดวงดาวที่สุกสว่าง ที่ทำให้จิตวิญญาณของฉันสว่างไสว ผมที่เป็นกำมะหยี่ เปรียบดั่งเมฆสีทองยามพลบค่ำ ทอความฝันถึงความรัก อันแรงกล้าของเราในสมัยโบราณยังคงหลงใหลพระจันทร์สีทอง แม้ฤดูใบไม้ร่วงจะผ่านไปนับพัน เหมือนกับหัวใจฉัน คิดถึงคุณไม่มีวันสิ้นสุด เราจะได้พบกันอีกนานไหม? หมอนซับน้ำตา พระจันทร์และดวงดาว เมฆจมดิ่งไปในความโศกเศร้าคุณรู้ไหมว่า ฉันมีความทุกข์ทรมานมากเพียงใด? กลางมหาสมุทร หลั่งน้ำตาแห่งความคิดถึง! มองพระจันทร์เต็มดวง แล้วรู้ไหมว่า ข้างแรมกำลังมาเยือน?
