جزئیات
بیشتر بخوانید
یادم می آید، زمانی که من بچه بودم، همه خانواده، یک دوریان را با هم می خوردند. هر کس یک تکه، اگر آن را داشته باشند، گاهی کمتر، چون حتی در آن کشورها، برای اکثر مردم گران است؛ آنها میوهٔ لوکسی [گران قیمت] هستند. اما شخص-سگ من، به این کوچکی، مانند یک سگ شیتزو یا مالتی، مالتی کوچک، می‌تواند کل دوریان را به تنهایی و یک جا بخورد. و اگر شما دوریان داشته باشید، دوست او هستید، حداقل تا زمانی که دوریان تمام شود. وقتی تمام شد دیگر وجدان و ادب نمیفهمد و اهمیت نمیدهد که خداحافظی کند، تا اینکه دوریان بعدی بیاید.
