عشق بی قید و شرط بهترین است -‏ قسمت ۱ از ۲

البته بدن هنوز به روح متصل است. وگرنه می میرید. ریسمانی هست که ما را به روح متصل میکند، مهم نیست به چه سطحی می روید. و وقتی می میرید، آنوقت آن بریده می شود. اما تا قبل از مرگ به آن متصل هستید. خب؟ بنابراین مثلاً وقتی که اینجا هستید، در حضور استاد هستید، بدنتان هم آن را جذب می کند، از طریق نزدیکی بدن به آن، روح هم تغذیه می شود. خب؟ و البته مثلاً برای افراد عادی، وقتی هم که در خوابند، روح بدن را ترک می کند که استراحتی بکند. چون بدن انواع و اقسام کارها را انجام می دهد. گاهی مانور دادن برای روح خیلی خسته کننده است.

بنابراین به این صورت، اگر ما کارهایی را انجام میدهیم که نادرست اند، مثلاً به افراد دیگر آزار می رسانیم، آنوقت چون ما یکی هستیم، پس اگر آن روح احساس آزار کند، بعد این روح هم تحت تاثیر قرار می گیرد. و آنوقت بواسطه قانون تاوان، باید چیزی به آن روح آسیب دیده بدهید. بنابراین اگر سهواً کسی را زیر بگیرید، آنوقت باید پول بهبودی او را بپردازید. از لحاظ فیزیکی اینطور است و از لحاظ معنوی مشابه آن است. پس به این دلیل ما از هرچه در این دنیا استفاده کنیم، با اینکه برای استفاده فیزیکی است، مثل اینکه چیزی را می خوریم، یا چیزی را برمی داریم، باید همیشه اجر خودمان را با آن سهیم شویم. به همین دلیل اگر ما خیلی زیاد مال اندوزی کنیم یا خیلی بخوریم، کسی چیزی نمی گوید، ولی باید به صورت معنوی بهای آن را بپردازیم. بنابراین معنایش این نیست که هر چه بیشتر بخورید، برایتان بهتر است. اینطور نیست که صرفاً چون رایگان است یا چون شما ثروتمند هستید. شما کماکان باید بهای آنرا بپردازید، حتی اگر پول آن را داده باشید. به نوعی بصورت معنوی میپردازید. بعضی از امتیازهای اجر معنوی باید جذب آن موجود شوند تا آن بتواند تکامل پیدا کند. اینطور همه موجودات تکامل پیدا می کنند. می بینید؟

بهتر است که ما خیلی مدیتیشن کنیم و آنوقت به هر حال اجر معنوی خیلی زیادی خواهیم داشت. بنابراین حتی اگر مقداری را صرف غذا یا هر چیز دیگر کنیم یا اتفاقی به دیگران آزار برسانیم، کماکان میتوانیم به اندازه کافی داشته باشیم که خسارتمان را پوشش دهد. مثلاً وقتی دچار سانحه می شوید، روح بدن را ترک میکند، اگر احساس درد کنید، آن ناشی از ذهن و واکنش فیزیکی اعصاب است. روح رفته. بنابراین افراد تقریباً احساس درد نمی کنند. اکثر اوقات وقتی مردم خیلی خیلی گناهکار نیستند، آنوقت در زمان مرگ احساس درد نمی کنند. یا وقتی دچار سانحه میشوند، آنقدرها احساس درد نمی کنند چون روح از بدن رفته و سعی کرده درد بدن را تخفیف دهد. وقتی کاری را انجام میدهیم که به شدت به روح فشار میاورد، آنوقت هم روح میرود. یا وقتی درد خیلی زیادی دارید، آنوقت بیهوش میشوید. چون روح رفته. روح نمیخواهد در چنان مخمصه و در چنان بدن و ابزار دردناکی بماند.

بنابراین روح آزاد است، ولی ما کماکان باید ارتباط خوبمان را حفظ کنیم. ما در بدن جسمانی باید ارتباط بیشتری با خدا داشته باشیم. تا روح احساس شادی کند و بالا برود. و بعد وقتی روح بالا است، میتواند در آنجا غذای معنوی را هم دریافت کند. نه صرفاً از طریق تماس بدن، بلکه از طریق تماس روح در آن بالا با ارتباط الهی. بدن فقط برای بده و بستان "کارما" (پیامد) است، و همچنین برای بده و بستان برکت معنوی. بنابراین حتی اگر احساس نکنید که ارتقا پیدا کرده اید، ولی اگر بدنتان نزدیک منبع برکت باشد، آنوقت بدن هم احساس خوبی خواهد داشت. ذهن هم احساس خوبی دارد، ریلکس است و شفا یافتن نیز در آن وضعیت روی می دهد.